Lieve Ivonne,

Toen ik thuiskwam, ben ik buiten op het terras gaan zitten met een glas witte porto (het was toch al aperitieftijd:-) ).

Alles was zo rustig.Ik was zo rustig.

Alsof alles wat er de laatste tijd gebeurt, welzeker betekenis heeft in een lange rij veranderingen en mooier nog: ook nog op het juiste moment gebeurt.

Zo ook je massage daarstraks.

Ik kan er maar niet aan uit dat je nog exact wist wat ik de voorgaande keren verteld had. Wat een betrokkenheid .. ik word daar stil van .. want het betekent ..dat ik iets beteken..

Je had de glinteringen in je ogen, ik herinner me niet goed waarover we het toen hadden (we hebben zo veel besproken) maar ik geloof dat het iets positiefs was .. alsof je diep en oprecht blij voor me was met de ontwikkelingen die ik doormaak .. Je hebt er geen idee van hoe dankbaar ik je daarvoor ben ..

En ook deze keer bood ons gesprek en vooral jouw reacties stof tot zinvol nadenken.

Je luistert, denkt mee en geeft prachtige, diepe aanwijzingen. Niet met een belerend (arrogant? Grapje!!) vingertje, nee .. alsof je nààst me staat en we beiden vanop een heuvel uitkijken op een dal .. je knijpt in mijn arm en wijst: "Zie je dat daar? Heb je dat ginder wel gezien? En wat denk je daarvan?" .. Zo mooi en warm dat je naast me staat, zo menselijk, liefdevol ..

Ook deze keer gaf je me weer heel wat 'levenstips' die ik kan gebruiken in deze fase van mijn leven: wijs, spiritueel maar nooit 'zwevend', integendeel, meestal ook ontzettend down to earth .. en regelmatig ook erg grappig .. Dat vind ik ook zo leuk: de openingen die er altijd zijn om de dingen die spelen met een kwinkslag te verlichten en verluchten ..

Ook ik zat met tranen in mijn ogen maar je hebt me zo rustig opgevangen en we hebben belangrijke dingen met veel aandacht doorgepraat. Daar bied jij ook telkens alle kansen, tijd en aandacht voor. Geen seconde kreeg ik het idee dat het nu maar eens 'vooruit moet gaan'.

Tja.. en dan moet de massage nog beginnen...

Die was weer erg intens maar wat me vandaag erg opviel was hoe ze telkens anders is... je hebt echt een of meerdere 'antennes' die jou precies vertellen waar de man of vrouw op de tafel op dat moment het meest behoefte aan heeft. En daarmee ga je aan de slag.

Je smeerde zelfs ongevraagd twee rode zitvlekjes op mijn billen in met aparte crème, omdat mijn huid daar rood en dun is omdat ik zo veel vermagerd ben ..

Hoeveel bezorgder en liefdevoller kan het nog worden?

Ik was bij momenten ook ontzettend ver heen tijdens de massage en voelde wat ik nog nooit gevoeld had, zo intens maar zo bevrijdend en heerlijk!

Wat ik me nog bedacht in de auto: hoe 'raar' ik me voelde omdat ik jou betaalde .. Begrijp me niet verkeerd: voor mij mag je veel meer vragen, dan zou ik nog komen, daar niet van ..

Maar het voelde als 'vergoeding (betalen) voor een verleende 'dienst' ' .. en ik heb bij jou nooit, geen enkele keer het gevoel gehad dat jij mij 'een dienst' geboden hebt .. ik denk wel dat je begrijpt wat ik bedoel ..

Jij biedt geen dienst aan, jij biedt verdorie jezelf aan (sorry) ..

En ik heb daar zo veel respect voor (eigenlijk méér dan dat, laat ik maar eerlijk zijn) .. en ik voel heel veel persoonlijke warmte van jou maar ook voor jou ..

Wat jij doet, kàn je niet uitdrukken in geld .. maar je doet het toch maar voor wie bij je komt ..

Mag ik daar nog heel wat dagen een beetje stil van worden en dankbaar voor zijn?

Een hele dikke zoen en extra large knuffel,

Zijn 2de ervaring.

Hoi Ivonne,

Ik wou je niet mailen (altijd die berichtjes!) maar ik ben je zo ontzettend dankbaar voor deze namiddag!

Toen ik naar huis reed, voelde ik een vreemde opluchting. Vreemd omdat ze nieuw was voor mij. Ik heb de indruk dat enkele puzzelstukjes meer op hun plaats gekomen zijn.

En ik was achteraf zo blij dat ik je toch verteld heb waarmee ik worstelde. Je gaf ontzettend verstandige en ook heel wijze antwoorden en stelde me vragen die soms wel confronterend waren. Net dat vond ik heerlijk want je sloeg nagels met koppen.

Ik voelde me diep 'herkend' maar ook erkend in wie ik was en dat is een heel mooi en warm gevoel. Ik heb een tijdje op de parking in Tessenderlo gestaan, uit de wagen.

In mijn hoofd gonsden allerlei woorden en gedachten en meningen van jou die me echt geraakt hadden. Geraakt op een heel diepe manier.

Het beeld van de jonge man en de weduwnaar is er zo een. Zo mooi en treffend verwoord!

Je 'analyse' van mijn 'toestand' was haarscherp. Niet veroordelend, geheel vrijblijvend en zonder enige taboes hield je me een heldere spiegel voor. Er waren zeker dingen die ik wel wist van mijzelf maar het helpt dingen klaarder te zien als iemand anders het nog eens gewoonweg overtuigend tegen je zegt.

Ik had nooit gedacht dat het gesprek naar aanleiding van mijn initiële opmerking die richting zou uitgaan maar ik ben er zo vreselijk blij om! Eindelijk kon ik ook eens in alle openheid daarover praten. En ik heb ook geweldig veel van je geleerd. Misschien nog het meest dat ik de juiste (!) uitdagingen moet zien. Dat heeft natuurlijk alles te maken met mijn verleden en wie ik ben. Merkwaardig toch dat jij dat allemaal zo rustig doorzag. Ik dacht dat ik mijn verleden min of meer verwerkt had maar dat blijkt nu maar deels te zijn. Nogal wiedes dat je dan ook tegen dezelfde dingen aanloopt. Weet je, eens je het verband ziet tussen verschillende dingen (maar dat ontdek je meestal door 'hulp' van anderen) wordt het allemaal zo logisch. En kan je je wel voor de kop slaan dat je daar zelf nog niet achterkwam. Ik, de denker!

Maar het wordt dan zo sereen en helder, onvoorstelbaar.

Meteen worden deze dingen dan persoonlijke uitdagingen. De juiste uitdagingen (met 'juist' bedoel ik diegene die je verder kunnen brengen) zien is enorm belangrijk in het leven. Maar dan begint het pas: het wordt alleen wat als je er bewust mee aan de slag gaat.

Zo 'rijk' reed ik na de massage weer huiswaarts, kan je je dat voorstellen?

Mijn eigen mannelijkheid die dringend meer op de voorgrond moet en die er best mag zijn, mijn houding in mijn relaties, de liefde, ... alles draait nu door de molen en dat is goed. Ik laat het lang genoeg sudderen, het is zo belangrijk.

En al kan er daarover best heel wat gezegd (en geschreven) worden: uiteindelijk is liefde en hoe mensen ermee omgaan zo'n ontzettend alchemistisch gebeuren, heb ik altijd gevonden. Waarom hou je van iemand? Daar kan je best wel op antwoorden maar de kans is groot dat je aan een soort van opsomming begint. Dat doe je met je verstand.

Vaak heb ik de indruk dat mensen werken met plus- en minlijstjes, zelfs onbewust. Ik denk dat het veel mysterieuzer is. En dat het uiteindelijk toch het hart is dat de saus van de liefde over ons lijstje giet. En dat dat ook goed is. En dat daar zelfs geen woorden bij hoeven.

Maar ik wijk (weer) af. Sorry!

Hoewel, eigenlijk ook niet.

Jij vertelde me na de massage dat je de woorden 'onvoorwaardelijk liefde' 'voelde' opkomen tijdens de massage. Ik was met verstomming geslagen, al denk ik niet dat ik dat liet merken. Laat deze woorden misschien nog het best uitdrukken waaraan ik zo'n groot belang hecht. Van jongs af! Ik heb altijd geloofd in onvoorwaardelijke liefde als het hoogste en misschien wel enige echte goed tussen twee mensen die van elkaar houden.

Tuurlijk, we moeten niet 'filosofisch' worden: èlke liefde is wel zeker voorwaardelijk, in de zin van: ik weet niet of je nog (veel) zou houden van je partner als blijkt dat zij/hij een kindermoordenaar is ... maar daar gaat het hier niet om. Ik denk dat je me wel begrijpt.

Steevast overstijgt de onvoorwaardelijke liefde ook ons lijstje (met + en -). Ik denk dat het juist dit is wat mijn oude wonde zo hardnekkig maakt: ik dacht de onvoorwaardelijke liefde gevonden te hebben en van mijn kant was ze er ook zeer zeker. Net deze hunkering, dit geloof, dit ultieme streven, ... bij mij maaide ze onder mijn voeten weg toen ze wegging. Ze brak iets heel belangrijks in mij. Véél belangrijker nog dan de consequentie dat ik afscheid moést nemen en voor mijn kinderen opkomen.

Nog zoiets.

Tijdens de terugrit speelde voortdurend het woord 'plichtbewust' door mijn hoofd en ik denk dat dit geen toeval was. Ik denk dat je dat getriggerd hebt door je uitleg over 'de jonge man'.

Eigenlijk heb ik tot hiertoe vooral, hoofdzakelijk, erg plichtbewust geleefd: tegenover mijn relatie, tegenover de kinderen, mijn vrienden, mijn familie, ... en let wel, ik koos daar zelf voor. Dat betekent niet dat ik geen gelukkige momenten gehad heb, integendeel. Maar eigenlijk betekent het inderdaad wel dat ik die jonge man die in me zat toch wat op de achtergrond duwde (en nog steeds duw) ... Jij gaf dat zo ontwapenend aan daarstraks ... ik moet even slikken als ik dit schrijf want het duidt op een ontzettend belangrijke valkuil in mijn leven.

En dan de massage ... Je had me vorige keer al verteld dat die telkens dieper zou gaan. Wel, dat heb ik zeker gevoeld. Ik heb nog nooit zo getrild bij een massage. Ik had er zelfs geen enkele controle over. Vind het zó raar en spooky dat ik mijzelf niet onder controle heb, geloof je dat? Op een of andere manier bereik jij iets heel diep en bijzonders. Hoe je dat klaarspeelt, blijft voor mij een compleet raadsel. Ik heb me daarover al het hoofd gebroken, hoe zoiets in godsnaam kan. Intens is het wel.

Het wordt nog vreemder als je na de massage meedeelt wat er in jou opkwam tijdens het masseren. En hoe akelig juist dat is ... om stil van te worden.

Ik kan me indenken dat dat voor jezelf toch ook niet altijd fijn moet zijn, er zullen vast en zeker ook enge dingen opduiken. Je krijgt zelf toch ook heel wat binnen dat nadien ook gekanaliseerd moet worden. Maar zo'n wijze vrouw als jij raakt daar wel uit, vermoed ik.

Ivonne, je hebt echt een bijzonder, uniek talent, daarvan ben ik overtuigd.

Wat het nog extra bijzonder maakt is dat je dit talent ook deelt met anderen. Dat vind ik zo onwaarschijnlijk mooi en grootmoedig...

Een tantra massage?

Nee hoor, voor mij was het niet meer of minder dan een onverhoopte therapeutische massage.

Helend, voor lichaam, geest en ziel.

Ik ben zo dankbaar dat ik bij jou terechtgekomen ben! Je hebt me al zo veel goed gedaan. Het klinkt misschien overdreven maar dat is het voor mij zeker niet.

Hoe vaak kom je iemand tegen in je leven die je ook maar één stap verder brengt? En dat is precies wat jij doet. Jij kiest uit de stapel een aantal kaarten en legt deze voor mij op de tafel. Aan mij om er wat mee te doen.

Heel veel liefs en een dikke knuffel (kon ik je daarstraks niet geven want je had je schattige dochtertje op je arm),

Zijn 1ste ervaring met mijn massage.

Ik voel me zo ontzettend rustig nu.

Wat een verschil met de afgelopen dagen toen ik afwisselend euforisch en neerslachtig werd bij het bekijken van huurwoningen. Te heftig natuurlijk.

Sinds de massage deze namiddag flitsen er veel gedachten door mijn hoofd. Er waren zo veel dingen die me opvielen en ook bijblijven, al zal ik hier niet over alles schrijven. Denken voert altijd een selectie uit, of je nu wil of niet. Na een poos blijven blijkbaar de meest interessante gedachten hangen. Mooi toch? En je hoeft er zelfs niets voor te doen.

Of dat filteren dan geen bruikbare ideeën doet verdwijnen? Misschien wel maar dat is niet zo erg.

Als ze echt van belang zijn, duiken ze in een of andere vorm weer op. Op een of ander moment.

En dat is goed.

Ik was zo ontzettend rustig dat zelfs de file op de snelweg me niet kon deren, kan je nagaan.

Extra tijd voor extra mijmeringen.

Voor ik verder ga wil ik één ding toch duidelijk stellen: lijkt het je allemaal maar gezeur, skip dan onvervaard verder naar het einde van deze tekst. Echt. Ik zou het volledig begrijpen en het zelfs niet erg vinden, ook al kom ik het nooit te weten.

Ik hoop vurig dat niet iedereen na een massage bij jou uitvoerig aan het schrijven gaat. Je kan je tijd zonder twijfel beter en zeker aangenamer spenderen.

Dus, het is maar wat het is, ook voor jou.

Ik schrijf nu eenmaal omdat je massage en je woorden en gedachten veel indruk op me gemaakt hebben. Dat moet echt op papier. Zo werkt het bij mij.

Ik weet niet in hoever je zelf zicht hebt op je impact bij je masseren. Die is erg intens en groot.

Daarstraks werd ik even onrustig door die vaststelling. Gewoon het feit dat iemand anders door aanrakingen zo veel kan losmaken in jezelf. Als dat niet spooky is!

Maar ik werd weer dadelijk rustig bij het besef dat je open en integere aanpak daarbij bewonderenswaardig is.

Je ‘raakt’ onvoorstelbaar veel door je massage.

Ik pieker me suf over hoe je dat klaarspeelt.

Ten eerste: hoe komt het dat je door je handen kan ‘voelen’ waar emotionele blokkades of verhardingen of … zitten? Let wel: mijn fasciatherapeut voelt ook waar spanningen zitten maar deze zijn dan (vooral) lichamelijk, al kunnen ze wel een psychische oorzaak hebben. Zonder openheid en hulp van zijn cliënt raakt hij daar echter niet en dat geeft hij ook toe. Dat wil vanzelfsprekend niet zeggen dat hij niet kan behandelen maar hij erkent zijn grenzen. Hij ‘voelt’ dat hij op psychische problemen stuit en dat is het dan ook.

Bij jou gaat het blijkbaar nog verder en juist dat vind ik heel straf. Al heb ik niet alles laten merken daarstraks (vergeef me maar ik wou je ook niet overladen).

Je opmerking dat je vermoedde dat ik met een heel oude pijn rondliep (zelfs nog voor de ziekte en het overlijden van mijn vrouw), deed me slikken. Want dat was de nagel op de kop en ik begrijp maar niet hoe jij daarachter komt.

Ik wist meteen waarop je doelde.

Om kort te gaan: zonder veel uitleg en als een donderslag bij heldere hemel verliet mijn eerste vrouw (de moeder van mijn zonen) mij omdat ze niet gelukkig was, al had zij daarover nooit één woord gezegd. Van de ene dag op de andere zat ik alleen met twee kleine kinderen (zes en vier). Het was vechten, jarenlang, en ik heb alles gedaan (en ook gelaten) om mijn jongens zo goed als mogelijk groot te brengen en om het immense verdriet dat ze hadden bij het verdwijnen van hun moeder (pas na 2,5 jaar kwam ze op de proppen) enigszins op te vangen. Hoe ik het klaargespeeld heb, weet ik soms niet als ik er nog eens bij stilsta. Maar het moest en hé: ik vraag daarvoor geenszins bewondering of wat ook. Het lijkt me volkomen normaal als ouder. Het zijn wel mijn eigen kinderen, ik hou er zielsveel van en ik doe er alles voor.

Zorgen voor is één ding. Je eigen verdriet is iets anders. Om het cru te zeggen: ik had geen tijd om te treuren. Ik moest werken (ik stond er alleen voor) en voor en na kwam de zorg voor de kinderen.

Ik wou ook niet anders.

Veel later kwam ik er echter achter dat de grootste wonde bij mij niet de verloren liefde was maar mijn vertrouwen dat geschonden was. Ik kan er nog veel over schrijven maar ik denk dat je wel begrijpt wat ik bedoel. Zij had mijn vertrouwen geschonden en dat heb ik heel lang gevoeld.

Het heeft me jaren gekost vooraleer ik iemand anders in mijn leven nog echt kon vertrouwen.

En al lijkt al vele jaren alles netjes ‘op zijn pootjes’ wat dat betreft, ik denk dat die oude wonde er nog steeds zit, heel diep, net omdat ze zo pijnlijk, hevig en onbegrijpelijk was.

Juist dat gaf je aan na de massage …

Begrijp je hoe in fracties van seconden een hele film zich afspeelde voor mijn ogen? Ik kon niet anders dan je groot gelijk geven. Maar ik begrijp niet hoe je daartoe komt!

Al voelde ik op een bepaald moment heel diep vreemde rillingen. Ik wist niet wat er gebeurde en raakte even in paniek. Je hand stelde me weer gerust. Achteraf zei je dat je op verharde emoties stootte en dat die natuurlijk weerstand bieden eens ze aangeraakt worden.

Zo straf allemaal en ik begreep perfect wat je bedoelde.

Ook meer aandacht voor mijzelf opeisen, vertelde je. Ik weet het en probeer eraan te werken, zo bewust mogelijk.

Waaraan ik niet zo goed weet hoe te werken is mijn ‘aarding’. Je vertelde me ook dat ik niet geaard was, dat merkte je aan mijn hele onderlichaam. Het verbaast je misschien (of ook weer niet) maar dat heb ik nog gehoord.

Voor mij spelen dan volgende dingen: al vroeg in mijn leven vond ik de wereld maar vooral de mensen zo’n raar zootje, er klopte gewoonweg niets van: alom onrechtvaardigheid, hypocrisie, hardheid, geweld, … Ik vond het foute boel om het zo maar te zeggen en ik voelde mij daarin niet thuis. Ik begreep er niets van. Het best nog kan ik dat gevoel omschrijven alsof ik van een andere planeet kom. Echt. Moeilijk uit te leggen. Let wel, ik hou ontzettend van de natuur maar vind de mensen en de manier waarop ze alles georganiseerd hebben, vreselijk. En ik druk me nog zacht uit.

Het is dan ook niet zo raar om te horen dat ik niet geaard ben. Dat weet ik zelf heel goed.

Alleen … aarden, hoe doe je dat?

Ik neem aan dat het heilzaam is maar weinigen kunnen zeggen hoe je daarmee precies aan de slag moet.

Yvonne, ik hou me in. Ik ken mijzelf: ik kan nog even doorgaan maar daar heb jij geen boodschap aan, vermoed ik.

Weet dat je een heel bijzonder iemand bent, met een uniek talent om zo door te dringen (via je massage en hoe je jezelf daarin legt) tot diepere menselijke aspecten … Het is niet iedereen gegeven!

Ik wil je bedanken voor wie je bent, je vriendelijkheid, je openheid, je massage, je bezorgdheid om mij en je warme opvang.

Je gaf weer wat sleutels (en ik heb al zo’n sleutelbos) die voor mij heel bruikbaar zijn op mijn weg.

Ik wens je heel mooie feestdagen maar mag ik eerlijk zijn?

Dat vind ik zelf (hoe gemeend ook) zo’n cliché.

Ik wens je steeds een stukje meer van jezelf op je weg want daardoor groei je zelf maar geef je ook altijd nog meer warmte aan iedereen die je lief is. Koester hen maar dat hoef ik je natuurlijk niet te vertellen.

Een dikke zoen (vergeef me mijn vrijpostigheid) en sorry voor mijn epistel,